Mijn ogen zijn nog moe
En toch zegt het uur
Dat het nog niet veranderd is
En dat opstaan
Ondanks dat het nog donker is
Het moment is
Dus open ik
Met wat tellen tussenpozen
Mijn rechteroog
Terwijl mijn linker
Als dicht gekleefd
In slaapmodus blijft
Boven en achter mij
Hoor ik kleine snelle pootjes
Over- en weer gaan
Ze lijken de noten
Die buiten in bakken
Verzameld liggen
Gevonden te hebben
En deze naar boven rollend
Voor de winter die eraan komt
Op hun eigen verstopplek
Bij elkaar te leggen
Aanvaarden
Is het woord
En het gevoel
Waar ik gisteren
Mee aan de slag ging
Dat zich als geen ander
Aandiende
Om helemaal doorleefd te worden
Aanvaarden
Van alles wat er is
Wat een bijzondere oefening
Een ontzettend verschil
Om echt alles
Maar dan ook alles
Gewoon te laten zijn
Van een andere mening
Over oud verdriet
Het brengt een heel andere dynamiek
En tegelijk snelle transformatie
Het uitproberen waard
Beatrijs 2021
Comments