Het voelt aan alsof
Een lentedag zich ontluikt
Terwijl ik op het terras
De eerste ochtendzon
Met mijn huidcellen
In ontvangst neem
Maar als ik de
Zonnige bloeiers
In de potten bekijk
Weet ik dat het zomert
De zon daarentegen
Verraadt dit niet
Ze schijnt
Maar de hitte van de zomer
Draagt ze niet in zich
Het wordt stil
In mijn hoofd
In al mijn cellen
Ik aait mijn laptops buitenkant
En voel voor het eerst
Hoe zacht hij is
Het lijkt wel een zacht
Geweven stof
Met liefde gemaakt
Ondertussen zit de kraai
Van bij de buren
Met zijn krassende stem
Zijn roep te verkondigen
De duif die haar nest
In de notelaar had
Of heeft fladdert
Zodat de takken
En reeds bol gevormde noten
Op- en neer wiegen
Als werden ze
Door hun moeder gekoesterd
Het voelt alsof ik door de zon
En de mij omringende geluiden
Gewiegd wordt
Met de notie dat alles veilig is
Wat er ook is
Waar je ook bent
Beatrijs 2021