
Gezeten op een aaibaar deken
En eenzelfde exemplaar
Op mijn schoot
Om daarop de lappietoppie
Te hebben staan
Zit ik vanbinnen
Als een kind
Van een jaar of drie
Op- en neer te springen
Van vreugde
Want ik ging net
Naar mijn zaaibakjes kijken
En hoe gezegend ben ik
Op de tafel vol met bakjes aarde
Beginnen hier en daar
Met een ontzettende goesting
En bijzondere kracht
De eerste groene
Sprietjes en blaadjes
Zich te ontdoen
Van de vliesjes die rond
Hen zaten
Ze breken door
De donkere aarde
Niet wetend
Waar ze uit zullen komen
En beginnen
Hun schone groene kracht
Te tonen
Als ik eraan denk
Wordt de smile
Op mijn gezicht
Alleen maar groter
Springt mijn hart
Vreugdevol op
Voor de overvloed
Voor de doorbraak
Voor de essentie
Die ze mij tonen
De tomaten zijn nog maar sprietjes
Ik vertel ze overvloedig hoe blij ze mij maken
Omdat ze groeien willen
Net als de erwten, aubergines, broccoli
Beatrijs 2021
Comments