Vóór het opkomen van de zon
Vol vertrouwen op stap
Mijn voeten neerzettend
Zonder te zien waar
In de verte
Wat straatlichten
En hier en daar
Al wat wakkere zielen
Die aan hun ochtendritueel
Begonnen zijn
In het begin kan ik amper
In de schemer kleuren
Van elkaar onderscheiden
Zeker in de holle wegen
Stilaan komt er al wat licht
In de lucht
In datzelfde nog behoorlijke duister
Laat een buizerd
Zijn wit-bruine onderkant zien
Terwijl hij zachtjes overvliegt
Ik voel de wind
Als een streling
Mijn gezicht en handen
Aaien met een tederheid
Die onbeschrijflijk is
Een roodborstje
Zit met de borst vooruit
Op een paar meter afstand
En hupt dan weer verder
Om fier en rechtop
Zich op een paaltje te nestelen
De geur van de moerasspirea
Komt met zijn specifieke weeë geur
Mijn neusgaten binnen
Even verderop is het de munt
Die ik tussen mijn vingers
Zachtjes masseer
Om via mijn neusgaten
De heerlijke geur
In mij op te nemen zodanig
Dat mijn longen zich openen
En met veel goesting
Het leven in mij op te nemen
Beatrijs 2021
Comments