Als ik de deur open
Om de warmte wat
Te laten ontsnappen
Van het zwoele gisteren
Word ik warm verwelkomt
Door het buiten gewemel
Van vogelgeluiden
In een heerlijk door mekaar gegeven
Waar het lijkt alsof niemand
Naar de ander luistert
En toch en toch en toch
Het is als een geroezemoes
Een overhoop aan samen zijn
En samen komen vanuit het hart
Dat is wat een afscheid
Ook in zich zou moeten dragen
Een mensengewemel
Van hartelijke woorden
Van knuffels en handengeven
Warme omarmingen
Maar het was in de beide
Afscheidsmomenten
Waar ik mij bevond deze week
Niet te vinden
Niet dat de behoefte afwezig was
Dat is zeker niet het geval
Het voelde zo in contrast
Met wat een mensenhart nodig heeft
Op zo’n moment
In gedachten
Doe ik de momenten van afscheid over
En ben mijn spontane zelf
Omarm de dichtbetrokkene
Geef een warme handdruk
Een schouderklop een knuffel
Verwijder het mondkapje
Om zo luid en duidelijk
Mijn gemeende medeleven te betuigen
Mijn hartadem laat mij weten
Dit is trouw zijn aan mezelf
Beatrijs 2021
コメント