Als met een zijden draadje
Zie ik je vasthangen
Je bungelt
Met de herfstige wind
Op en neer
Weet nog niet
Of je wel los durft te laten
Van het omhulsel
Dat je nu al maanden
Heeft weten te beschutten
Tegen de felte
Van hitte dagen
Tegen de striemende
En gutsende regen
De onverwachte
Windstoten
Ik raak je met een lichte
Zachte streling aan
En je laat los
Van het vertrouwde
Dat je koesterend
Heeft omhuld
Verder wandelend
Ontmoet ik nog lotgenoten
Sommigen nog diep verscholen
Met maar een op een kiertje
Openstaande deur
Die het daglicht al binnen
Laat vallen
Anderen ook met nog
Maar een paar zijden
Draadjes vasthangend
Ook de reeds gevallen
Broers en zussen
Ontmoeten mijn ogen
Handen en soms ook voeten
Prachtig om in het land
Van de vallende walnoot
Rond te dolen
Of dacht je dat ik elders
Verzeild was geraakt
Beatrijs 2020
www.volgevoel.com
Comentarii