16:16 laat mijn laptop mij weten. Tijd om georganiseerd aan de dingen te beginnen zegt mijn binnenste en mijn buitenste. Niet dat ik vandaag nog niets gedaan heb nee dat niet. Het is al een behoorlijk gevulde dag geweest met discussie, levensbeschouwing, praktisch huishoudelijke taken, eten en drinken, poetsen, winkelen om verder te kunnen gaan met creaties, creatief bezig zijn.
Wat het creatief bezig zijn betreft is vooral het opstellen van mijn werken voor morgen aan de orde geweest. Want morgen begint een route van d ’academie van Sint-Niklaas waar ik met veel plezier aan mee doe omdat ik daar een cross-over opleiding van edelsmeden/beeldhouwen volg. Vanaf morgen gaat het initiatief van start dat iedereen die er les volgt dingen bij hem/haar thuis tentoon mag stellen. Dus leg ik er nu de laatste hand aan. En zo kan iedereen die langskomt vanaf morgen vanop mijn terras de werken zien die ik binnen op de vensterbank tentoon heb gezet. Dingen die tijdens de corona lockdown tijd zijn ontstaan. Sommige maken deel uit van #kunstlangsdewandelweg andere niet.
De gedachte is fijn dat er meerdere mensen zullen komen kijken.
De gedachte is fijn dat er meerdere mensen zullen komen kijken naar wat er allemaal uit mijn brein en handen is gevloeid door in verbinding te staan met mijn ware zelf.
In verbinding staan met mijn ware zelf voelde ik gisteren tijdens een meditatief moment intensief. Mijn voeten waaruit dikke wortels groeiden en die zo verbonden waren met de binnenkant van de aarde. Die binnenkant van de aarde zag eruit als een stralende zon. En tegelijk terwijl ik meditatief recht stond, helemaal verbonden met binnenkant aarde stroomde er uit mijn handen een waterval van licht.
Dat voelde als heel bijzonder en daarbij wilde ik dan ook graag weten ‘Wat betekent dat stalende licht dat uit mijn handen stroomt?’
Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ging verder de stilte in. Om wat te ontdekken? Wel om te ontdekken dat het ‘niet weten’ heel ok is, dat ik alle vertrouwen heb dat als de tijd rijp is ik het wel zal weten.
Het lied dat ik tijdens #kunstlangsdewandelweg zong nl ‘wonderfull, full of wonder’ doolde weer in mijn zijn rond. Het lied vertelt mij dat het leven wonderbaarlijk en dus wonderfull is. En ook dat als ik verwonderd ben ‘being full of wonder’, gewoon verwondert naar alles in het leven kijken bijzonderheid brengt. Niets is vanzelfsprekend! Niemand is vanzelfsprekend! Door het zingen van het lied voel ik een bijzonder vertrouwen. Ondanks ik in de stilte het gevoel heb mij helemaal onder water te bevinden en dit in een grot is er het vertrouwen dat ik voldoende zuurstof heb. Voldoende zuurstof tot ik aan de andere kant van de grot waar het licht is weer boven water zal komen.
Moet ik dit beeld dan interpreteren dat ‘boven water komen’ gelijk is aan ‘in elk hier en nu mijn unieke ware zelf neerzetten in de stof!’.
Terug in de stilte verstillend zit ik weer onder water. Boven mijn hoofd is een vlies te zien, net als in een ei. Ik voel dat ik moeiteloos door dit vlies kan breken. En als ik dit doe ik warm onthaald zal worden, dat voelt veilig en goed.
Als kers op de taart. En lekkere kersen zijn er overal te plukken dezer dagen, het is een echt goed kersenjaar. Als kers op de taart lees ik: ‘I cherish loving kindness’. De cherish doet mij aan de heerlijke kersen denken waar ik er al emmers van plukte en die voor mij symbool voor overvloed staan.
De Liefde uitdragen in dit leven met alles wat ik doe is waar ik mijn plezier en geluk in vind. Kindness is dé manier om dit aan mezelf cadeau te doen en te verspreiden.
Namasté Beatrijs.
Comments