In de achteruitkijkspiegel van deze nacht en gisterenavond kijkend zijn er toch wel een paar bijzonderheden. Wat bevond ik mij in een machtig blijmoedige energie gisterenavond.
Het was een dag geweest die mij opgevuld had tot aan de randjes.
De randjes van bruisend genieten van alle cellen die ik in mijn lichaam heb. Een borrelend opgevuld zijn van mijn ziel. Positiviteit halend uit het gelig collectieve. De cirkel van schoonheid denken in acht nemend. Mijn veranderde en deels blijvende persoonlijkheid in al haar creativiteit laten zijn. Om op gepaste tijden naar de stilte die mij de schaal van leegte en overvloed toonde te gaan.
Misschien allemaal raadselachtige dingen als je dit leest maar voor mij als een souvenir van het samen spelen van het bewustzijnsspel Chancestochange gisteren.
Maar vooral na het spel gespeeld te hebben kwam de energiestroom die uitzonderlijk bubbelend was, speels en jong als een klein kind. Zo heerlijk om mijn spontane zelf te zijn. Om honderduit gewoon te zingen, dansen en zeggen wat er allemaal in mij opkomt. Wonderfull, full of wonder gewoon voluit op de fiets zingend. Met twee grote groene gieters langs mijn hoofd houdend vragen aan de buren wat ik dan wel voorstel. En luid zeggend neen ik stel geen koe voor maar een olifant in wording. En zo wordt planten water geven als een festijn.
En dat is het leven, een waarlijk festijn van voelen, weten, zijn, genieten, … Zo ervaar ik het toch als ik helemaal met mijn eigen stroom mee ga.
Is het de bedoeling in je leven dat je met de stroom meegaat?
Daar ben ik hoe langer hoe meer van overtuigd. Zeker nu ik ook steeds meer de overtuigingen die mij vast zetten loslaat. Want alles wat in de loop van de tijden in mijn familie- en ook gemeenschapssysteem vast is gaan zitten mag losgeschroefd. Zodat nieuwe combinaties mogelijk zijn. Hoe ik dat bedoel? Wel als je een deur hebt in je nieuwe huis. Je vindt haar prachtig maar ze sleept en is wat verouderd en heeft een likje verf nodig. Dan kan je ervoor kiezen om de deur te laten slepen en met afgebladderde verf te laten zijn. Of je kan haar gewoon afschuren, een nieuwe verflaag erop aanbrengen en zorgen dat er een stuk van de onderkant wordt gedaan zodat ze goed open en dicht kan. En dat dit open en dicht gaan vlot verloopt zodat je er niet ergert maar met een ontvangende vlotheid, een vanzelfsprekendheid, een makkelijk en toegankelijk open en toe gaat.
Zo wordt het ook als je beperkende overtuigingen achter je laat.
Zo wordt het ook als je te weten komt dat je je eigen leven vormgeeft. Zo wordt het ook als je bewust kiest voor wat goed voor je is.
Dus deze manier van denken en zijn heb ik ook vannacht, en ook deze vroege morgen, toen het brandalarm boven mijn hoofd in de slaapkamer van zich op een loeiharde manier liet horen, toegepast. Eerst even schrikken uiteraard. Dan even de gedachte ‘zijn de batterijen op?’ Om nadien te denken, ‘het zal zijn dat mijn lichaam zo veel vuur in zich heeft dat het alarm denkt dat er brand is’. Grappig want voor zover ik weet denkt een brandalarm niet. Maar ook dat kan natuurlijk een vooringenomenheid zijn.
Ondertussen zit ik in mijn groene zetel, ben blij en dankbaar voor het nu en voor gisteren en vannacht. Ik hoop dat vandaag ook weer zo veel cadeautjes brengt als ik gisteren heb gekregen. Ik kies voor goede dingen, ervaringen en ontmoetingen. Want vanuit de leegte van vandaag kan ikzelf kiezen wat er in mijn wereld komt en hoe ik erop reageer.
Namasté Beatrijs.