Na een levendige droom
Die zichzelf niet in beelden
Heeft laten herinneren
Zijn de woorden die weerklinken
Weg met het onechte
Het onechte moet weg
En voor geen meter
Is het mogelijk
Om de slaap te hervatten
Ik moet willesnilles
Mijn bed uit
De laptop opendoen
Opstarten die handel
Om die woorden op te tekenen
Dus met gekruiste benen
In een nog koele
Of is het ‘coole’ woonkamer
Bedenk ik mij
Welke maskers van onecht zijn
Dien ik nog naast mij neer te leggen
Waar ben ik eerder
Trouw aan de ander
Dan trouw aan mezelf
Vorige week zag ik op een tentoonstelling
Een hele resem maskers op de grond liggen
Een mooie installatie
Van gezichten uit verschillende materialen
Allemaal met één of andere vorm
Van mondkapje op
Enkele waren al verkocht
En meegenomen
Dus denk ik nu
Daar is nog plaats om mijn maskers van onechtheid
Tussen te plaatsen
Dit in mijn gedachten
In mijn gedachten achter te laten
Want de tijd van het onechte is voorbij
Ik creëer in mijn brein
Een bijna doorzichtig exemplaar
Roestig en met wat gaten in
Zoals ik het graag zie
Ik leg die onechtheid neer
En laat ze achter voor wat ze is
Beatrijs 2021