Mijn gezwollen oogleden
En natte zakdoeken
Zijn herinneringen
Aan het intense
Onoverkomelijk lijkende verdriet
Dat gisteren
Door mij heen stroomde
Afscheid nemen van
Geliefde intense relaties
Die nog van deze wereld zijn
En niet meer in je wereld zijn
Wat past dit gevoel
Als een potje op een dekseltje
Bij deze dag
Het is pijnlijk om mijn ogen te openen
Gisteren leek het zelfs onoverkomelijk
Om ze te sluiten
Maar de droomloze nacht
Bracht alsnog verlichting
De onzichtbare wereld
Heeft gedaan
Wat ik hem vroeg
En heeft verlichting gebracht
Het lijkt alsof alle tranen
Rond het loslaten
Gehuild zijn
En dat ik met een schone lei
Opnieuw de dag kan aanvatten
Mijn hart dat gisteren
Nog gebroken leek
Voelt weer als heel aan
Als ik bij het inademen
Mijn aandacht erop vestig
Het was juist om tot in de diepten
Van het rauwe verdriet te duiken
Om nu als doorleeft
Weer wakker te worden
Mijn lichaam
Geeft geen teken meer
Dat het nog huilen wil
Maar begint stilaan weer
Lichtjes te gonzen
Van energie
Beatrijs 2021
Comentarios