Tijd lijkt voorbij te vliegen
En bij momenten
Kruipt ze als een naaktslak
Die zich een weg baant
Van het ene groen naar het andere
En dat op haar dooie gemak
Ik voel dat de tijd
Mij laat weten
Ruim op
Tijd om het rotte weg te snijden
Letterlijk en figuurlijk
Vroegere verdriet
Spannende spanning
Woedende woede
In mijn berging zie ik hem
Vanop een afstand
De pompoen
Die uitgroeide
Van een pitje
Tot een zalige vrucht
En ondertussen
Ook een schimmel
Gekweekt heeft
En mij laat weten mij laat zien
Neem het mes
Wees dapper
En snijdt weg
Wat niet langer past
Laat je tranen vloeien
Voor die vervlogen droom
De pijnlijke pijnpunten
Zodat ze als sneeuw voor de zon
Van ijspegels tot een plasje water worden
Dat de grond in kan dringen
En zo leven brengen
Ondertussen ligt het schimmelstuk op de composthoop
Om daar nieuwe rijke aarde te worden
En komt de pompoensoepgeur mij tegemoet.
Beatrijs 2021